پیچ خشکه، نوعی پیچ است که بدون استفاده از واشر یا سربلند، با داشتن یک طرف بی‌سر و دیگری پرسر، قابل استفاده است.

پیچ خشکه معمولاً در کاربردهایی که نیاز به یک اتصال سریع و آسان دارند، مورد استفاده قرار می گیرد.

به عنوان مثال، در کارهایی که نیاز به تعویض مکرر پیچ ها و یا باز و بسته کردن آنها برای ارتقاء یا تعمیرات دستگاه ها و تجهیزات وجود دارد، پیچ خشکه بسیار مفید است.

مزیت اصلی پیچ خشکه این است که از ابزار اضافی مانند واشر و سربلند برای بستن پیچ استفاده نمی کند. این باعث می شود که بستن و باز کردن پیچ خشکه بسیار سریع و آسان باشد و زمان زیادی از کاربر صرف نشود. همچنین، پیچ خشکه به دلیل سادگی ساختار، قیمتی بسیار ارزانتر نسبت به پیچ های معمولی دارد.

با این حال، معایبی هم برای پیچ خشکه وجود دارد. به دلیل عدم استفاده از واشر و سربلند، این پیچ نمی تواند برای اتصالاتی که نیاز به مقاومت بالا و تحمل ارتعاشات دارند، مناسب باشد. همچنین، به دلیل عدم وجود واشر، پیچ خشکه ممکن است به سطح قطعات آسیب برساند یا ظاهر آنها را تغییر دهد.

معایب پیچ خشکه عبارتند از:

۱. کاربرد محدود: پیچ خشکه برای اتصال قطعات با مقاومت بالا مناسب است، اما برای اتصال قطعات با مقاومت پایین مثل چوب و مصالح نرم، مناسب نیست.

۲. پیچ‌های خشکه غیرقابل بازیابی هستند: پس از اینکه پیچ خشکه به جای خود قرار گرفت، برای باز کردن و تعویض پیچ، نیاز به قطع قسمتی از مصالح است. این ممکن است باعث خرابی قطعات مورد نظر و ضایعات اضافی شود.

۳. نیاز به تجهیزات خاص: نصب پیچ خشکه نیاز به دستگاه‌های خاصی دارد که ممکن است هزینه‌های اضافی را برای ابزارهای خاص و همچنین کارگرانی که متخصص در نصب پیچ خشکه هستند، ایجاد کند.

۴. نیاز به سطح صاف: نصب پیچ خشکه نیازمند سطح صاف و محکمی است که برای برخی نوع ساختمان و مصالح ممکن است دشوار باشد.

۵. حساسیت به نیروی جانبی: پیچ خشکه در برابر نیروهای جانبی حساس است، مانند لرزش‌های زمینی، وقوع زلزله و تکان‌های ساختمان. این ممکن است باعث ضعف اتصالات و خرابی ساختمان شود.

۶. هزینه بالا: مقدار هزینه پیچ خشکه برای نصب و نگهداری آن بالاست و ممکن است برای برخی پروژه‌ها غیرقابل قبول باشد.